ಅಮಿ ಅಲ್ಲ ಚಿನ್ನಾ ಅಲ್ಲ ಪ್ರಿಯೆ ನಿನ್ನ ಏನಂಥ ಕರೆಯಲೇ? ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ಹೆಸರು ಸೇರಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಹೆಸರನ್ನ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿ ಕೊಳ್ಳಲು ಆಸೆ ಕಣೆ . ಇನ್ನೂ ನಿನ್ನ ಆಪ್ತ ಗೆಳೆಯನಂತೆ ನಾಟಕ ಆಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೀನಿ ನನಗೂ ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ ಕಣೆ .ನಾನು ಮನುಷ್ಯ ತಾನೆ ನನಗೂ ನೋವನ್ನು ಸಹಿಸೋ ಒಂದು ರೇಖೆ ಇರುತ್ತೆ ಅದನ್ನ ದಾಟಿ ಬಂದ ಮೇಲೂ ಹೇಗೆ ತಾನೆ ಸಹಿಸಲಿ ಹೇಳು? ಆದರೂ ಈ ನೋವು ಕೊಟ್ತಷ್ಟು ಯಾತನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಸುಖ ಈ ನೋವು ಕೊಡೋ ಸಂಕಟದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಅಹ್ಲಾದತೆ ಯಾಕೋ ಗೊತಿಲ್ಲ ಅನುಭವಿಸಿದಷ್ಟು ಸಾಲದು. ಈ ಪ್ರೀತಿನೇ ಹಾಗೆ ಯಾವಾಗ ಎಲ್ಲಿ ಯಾರ ಮೇಲೆ ಯಾಕಾಗಿ ಹುಟ್ಟುತದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗೋಲ್ಲ ನನ್ನದು ಹಾಗೆ ನೇ ನಿನ್ನನ್ಣ ಯಾಕೆ ಪ್ರೀತಿಸ್ಥಿದ್ದೀನಿ ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತಿಲ್ಲ ದಯವಿಟ್ಟು ಯಾವತ್ತು ನಿನ್ನ ನಾನು ಯಾಕೆ ಪ್ರೀತಿಸ್ಥಿದ್ದೀನಿ ಅಂತ ಕೇಳಬೇಡ ಕಣೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ. ಈಗ ನಾನು ಇಷ್ಟು ದೂರದ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ ,ನಿನ್ನ ಮುಖಾವ ಇನ್ನೂ ನೋಡದಿದ್ದರು ಯಾಕೋ ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ತೀವ್ರತೆ ಕಮ್ಮಿ ಆಗಿಲ್ಲ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದರೆ ಇದೆ ಏನೋ? ಇನ್ನೂ ನಾವು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಆ ರಸ ನಿಮಿಷಗಳು ಆ ಸವಿ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನ ಮನದಂಗಳದಿ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಯಂತೆ ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಬೀಸಿ ಮನಕೆ ತಂಪಾದ ಅನುಭೂತಿಯ ಕೊಡುತ್ತಲಿದೆ. ನನಾಗೊತ್ತು ಕಣೆ ಈ ಪತ್ರ ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ನಿನ್ನ ಮುಖ ಕೋಪದಿಂದ ಕೆಂಪಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಆದರೂ ಇವತ್ತು ನಾನು ಇದನ್ನ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ಹೇಳದಿದ್ದಾರೆ ಈ ನೋವು ನನ್ನ ಕೊಂದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅನ್ನುವ ಭಯ ನನಗೆ. ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ಇಷ್ಟು ವರುಷ ಕಳೆದರು ನಿನ್ನ ಮುಖ ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಮನದ ಕನ್ನಡಿಯಿಂದ ಮಾಸಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಅದರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಇದೆ. ಅಂದು ನೀನು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದ ಆ ಹಾಡು ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಅಂದು ನೀನು ಕೊಟ್ಟ ಕಥೆ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿನ ಕಥೆಗಳು ಈಗಲು ನನ್ನ ಸ್ಮೃತಿಪಟಲ ದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಳಿಯದೇ ನಿಂದೇವೆ ಈಗಲು ಆ ಕಥೆಗಳನ್ನ ಮನಸಾ ದರೆ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಾ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಅಂದು ನೀನು ಉಟ್ತಿದ್ಧ ಆ ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಲಂಗ ಧಾವಣಿಯಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತಿದ್ದೆ. ನಾನು ನಿನ್ನ ನೋಡುತ್ತಲೇ ಅಂದೇ ಪರವಶಣಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆ ಕಣೆ. ನಾವು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತಿದ್ದಾಗ ನೀನು ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ ಮೇಲೆನಿಂದ ಹಾಗೆಣೆ ನೋಡುತಿದ್ದದ್ದು, ನೀನು ನನ್ನ ನೋಡಿ ಹಾಗೆ ನಗುತಿದದ್ದು ಈಗಲು ಮನದಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ನೇ ಇದೆ. ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಿದರೆ ಬೇಜಾರು ಪಟ್ಟುಕೋಳೋಲ್ಲ ತಾನೆ ನನಗೆ ಮೊನ್ನೆಯವರೆಗೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತಿದ್ದೇನೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ನೀನು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಆಡಿದ ನಾಟಕ ನೆನಪಿದೆಯೇ? ನೀನು ಅಂದು ನಾನು ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತಿದ್ದೇನೆ ಅಂತ ನಂಬಿಸಿದ್ದು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ ಆಡಿ ನನ್ನನ್ನೇ ಮಂಗನ ಹಾಗೆ ಆಡಿಸಿದೆ ಅಲ್ವಾ?
ಅವತ್ತು ಯಾಕೋ ಮಾನಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ನೋವೈತು ಕಣೆ ಯಾಕೋ ಗೊತಿಲ್ಲ ಏನೋ ಸಂಕಟ ಮನದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಹರಿದಿತ್ತು ಏನೋ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಾಗದ ಯಾತನೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಗೂಡು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿಯಾಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಇರುವ ಕಂಬನಿ ಸುರಿಸಿದ್ದೆ ಕಣೆ ನನಗೆ ಅಳುವುದೆಂದರೆ ಏನಂತೇಲೆ ಗೊತಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಮೊನ್ನೆ ತುಂಬಾ ಅತ್ತೆ ಅತ್ತು ಅತ್ತು ನನ್ನ ಮನಸನ್ನ ನಾನೇ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲು ನೋಡಿಕೊಂಡೆ ಆದ್ರೆ ನಿನಗೆ ನಾನು ಬೆಂಗವಳಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವಂತೆ ನಾಟಕ ಆಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇ. ಅದನ್ನ ನಾಟಕ ಅಂತ ಹೇಳುವ ಹಾಗೆ ಕೂಡ ಇಲ್ಲ ಯಾಕೋ ನೀನು ಸಂತೋಷವಾಗಿದ್ದಾರೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು ಅಂತ ನನ್ನ ಹೃದಯ ಹೇಳುತಿತ್ಟು ಇನ್ನೂ ಹೇಳುತಿದೆ. ನಾನು ಯಾವತು ಸ್ವಾರ್ತಿ ಅಲ್ಲ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಾರ್ಥತೆ ತುಂಬಿಲ್ಲ. ಅದು ಯಾವತ್ತು ನಿನ್ನ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಬಯಸುತ್ತೆ ಹೊರತು ದು:ಖವನ್ನು ಅಲ್ಲ..ಆದರೂ ನಿನಗಾಗಿ ಕೊರಗ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಪರಿತಪಿಸ್ತ ಇದ್ದೀನಿ ಏನು ಮಾಡಲಿ ಹೇಳು ನಾನು ನಿಸ್ಸಾಹಯಕ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ.ಆದರೆ ನಿನಗೆ ಎಷ್ಟು ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನ ಹೇಳಿದರು ಸಾಲದು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಉಂಟಾದ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನನ್ನು ಕವಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತು ಕಣೆ ನಾನೀಗ ಪ್ರೇಮ ಕವಿತೆ ಗಳನ್ನ ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ ಎಷ್ಟೇಂದರಷ್ಟು ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ ಯಕಾಂದರೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಮಿತಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಕವನ ಬರೆದು ನನ್ನ ಮನಸನ್ನ ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ಣ ನಾನೇ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಬಹುಶಹ ಇದು ನಾ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವ ಕೊನೆಯ ಹಾಗೂ ಅಂತಿಮಾ ಪತ್ರ ನನಗೆ ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡುತ್ತಿಯ ಅಂತ ನಂಬಿದ್ದೇನೆ. ನಿನಗೆ ನೋವು ಮಾಡಳಿಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಈ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಮಾನಸಿನ ಮಾತು ನಿನಗೆ ಇನ್ನ ದಾರು ಮು ಟ್ಟ ಲೀ ಎಂದು ಬರೆಯಿತ್ತಿದೇನೇ. ದಯವಿಟ್ಟು ಇದನ್ನ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಬಯ್ಯ ಬೇಡ ನನಗೆ ಅದನ್ನ ಸಹಿಸೋ ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ . ನಿನಗೊತ್ತು ನಾನು ನಿನ್ನ ಬೇಕಂತ ಪ್ರೀತಿಸಲಿಲ್ಲ ತನಗೆ ಆ ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗುವ ವರೆಗೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಗಲೆ ಇಲ್ಲ. ನೀನು ನನ್ನ ಬಾಳ ಸಂಗತಿ ಆದರೂ ಸರಿಯೇ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯಾಗಿ ಆದರೂ ಸರಿಯೇ ನೀ ನನ್ನ ಜೀವನದಿಂದ ದೂರ ಹೋಗಬೇಡ...ಪತ್ರ ಹೇಗೆ ಮುಗಿಸಬೇಕು ಅಂತಾನೆ ನನಗೆ ಗೊತಿಲ್ಲ ಕಣೆ ನನ್ನ ಮಾನಸಿಕ ತೊಳಲಾಟ ಅಷ್ಟಿದೆ ಅದನ್ನ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೀನಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಮತ್ತೆ ಇರುತ್ತೀನಿ.. ನಿನ್ನ ಉತ್ತರದ ನೀರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ..... ??
Tuesday, July 17, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment